Dinlenmeyen Hikaye

 Dinlenmeyen Hikaye

Kendi hayatını düşünmeden harcayan bir insan düşün.

Zamanını sanki hiç var olmamış gibi, sanki bitmeyecek gibi değilde, başlamamışta önsezi gibi düşünen bir insan.

Rüzgar esintisinin ulaşmadığı bir yaprağın hiç sallanmayı bilmemesi, güneş ışınlarına erişemeyen dalın soğuk kanlılığı, gece ile gündüz kavramının olmadığı bir yerde yeşeren sahipsiz ağacın varoluşu gibi habersizce yaşayan bir insan.

Virane bir hayatta; herkesten, her şeyden, kendisini arındırmış bir insan.

•••

Duyarsız bir insan bu insanı soyut bir kavramla yargılayabilir. Kötümseyebilir.

En kolayına kaçarak yorumlayabilir. 

Oysa çok başka durumlar meydana gelmiştir.

Çok duygular yatar o gönül duvarlarının içinde. Yaşanmışlıklarında derin acılar ablukaya almıştır iç dünyasını. Hikayesini bilmediğin insanları; her ne olursa olsun dinlemeden yargılamak, acizlikten ötesine geçemez.

İnsan keskin bir bıçağın acısına dayanamaz değil mi? O acı o anlıktır. Eseri sadece bir izden ibaret kalır. İnsanın iç dünyasındaki acılar ise öylesine derin çentikler meydana getirmiştir ki, zaman mevhumu belkilerden ibaret kalır.

Bazen sadece görüntüye aldanmamalı insan. Davranışlarada kanmamalı. Ama dinlemeden o hikayeyi karalamamalı. O kadar düşmek zayıflık değilde nedir ki?..

Eylül 2021