Acı Ağustos

 Ateşin ısısıyla yeşilin ölümüne tanık olduk.
Onlarca hayvanın, dayanamadığımız sıcaklıkta kavrulduğuna...

Oysa yok olmaz deyip harap ettiğimiz doğanın,
En büyük dersiydi bu bizlere.

Su hayat verir diyoruz bir yandan,

Bir yandan ise hunharca harcıyoruz.

Su şahlandı, oysa oda öcünü almak için sıradaydı.

Oysa onunda gördüğü en fazla zarar insandandı.

Neydik ki biz? Neydik?

Bir metre kare dünyamızda bunca açlığımız,

Sığamamazlığımız nereden geliyordu.

Adeta dünyaya hakim olma hırsı yakıyordu bizi.

Zararlarımız tek doğaya olmadığı kesindi.

İnsanın zararı insanaydı, en başından böyleydi.

Yetemiyorduk. Yetiremiyorduk. 

Oysa öylesine zengindik ki, 

Şimdi insanlığımızın fakirliğiyle sınanıyorduk.

Gafletimiz, yangınımız.

Öfkemiz ise üzerimize dökülen suyumuz.

Anlıyor muyuz?

Yarın yine hayatın yalanlarını gömüleceğiz.

Hala iyi insanların, insanlığıyla zengin olan insanların,

Zenginliğini insanlığıyla zengin eden insanların varlığıyla...

Onlara kucak dolu övgüler azdır.

Bunu insan olandan gayrısı anlayamaz

Düşünmeyi anlayamadığı gibi...

Acı Ağustos 

2021

Uğur Erden